الهی! از من آهى   و از تو نگاهى .

الهى ! عمرى آه در بساط نداشتم و اینک جز آه در بساط ندارم .

الهى   ! غبطه ملایکه اى را مى خورم که جز سجود نمى دانند، کاش حسن از ازل تا ابد در یک   سجده بود.

الهى ! تا کى عبدالهوى باشم ، به عزت تو عبدالهو شدم .

الهى ! سست از آن   که مست تو نیست کیست ؟

الهى ! همه این و آن را تماشا کنند و حسن خود را، که عجیب تر   از خود نیافت .

الهى ! دل بى حضور چشم بى نور است ، این دنیا را نمى بیند و آن ،   عقبى را.

الهى ! همه حیوانات را در کوه و جنگل مى بینند و حسن در شهر و ده .

الهى  ! هر که شادى خواهد بخواهد، حسن را اندوه پیوسته و دل شکسته ده .

الهى ! آن که خوب را حباله اصطیاد مبشرات نکرده است ، کفران نعمت گرانبهائى کرده است .

الهى ! مراجعات از مهاجرت به سویت تعرب بعد از هجرت است و تویى که نگهدار دل هایى .

الهى ! آن که در نماز جواب سلام نمى شنود، هنوز نمازگزار نشده ، ما را با نمازگزاران بدار.

 الهى ! خوشا آن که بر عهدش استوار است و همواره محو دیدار است .

الهى ! آن کس تاج عزت بر سر دارد که حلقه ارادتت را در گوش دارد و طوق عبودیت را در گردن

مهمان

پیرزن با تقوایی در خواب خدا را دید و به او گفت:« خدایا، من خیلی تنها هستم، آیا مهمان خانه من می شوی؟» خدا قبول کرد و به او گفت که فردا به دیدنش خواهد آمد.

پیرزن از خواب بیدار شد، با عجله شروع به جارو کردن خانه کرد. رفت و چند نان تازه خرید و خوشمزه ترین غذایی را که بلد بود، پخت. سپس نشست و منتظر ماند.

چند دقیقه بعد در خانه به صدا در آمد. پیرزن با عجله به طرف در رفت و آن را باز کرد. پشت در پیرمرد فقیری بود. پیرمرد از او خواست تا غذایی به او بدهد. پیرزن با عصبانیت سر فقیر داد زد و در را بست.

نیم ساعت بعد باز در خانه به صدا درآمد. پیرزن دوباره در را باز کرد. این بار کودکی که از سرما می لرزید از او خواست تا از سرما پناهش دهد. پیرزن با ناراحتی در را بست و غرغرکنان به خانه برگشت.

نزدیک غروب بار دیگر در خانه به صدا درآمد. این بار پیرزن مطمئن بود که خدا آمده، پس با عجله به سوی در دوید. در را باز کرد ولی این بار نیز زن فقیری پشت در بود. زن از او کمی پول خواست تا برای کودکان گرسنه اش غذایی بخرد. پیرزن که خیلی عصبانی شده بود، با داد و فریاد، زن فقیر را دور کرد.

شب شد ولی خدا نیامد. پیرزن ناامید شد و رفت که بخوابد و در خواب بار دیگر خدا را دید.

پیرزن با ناراحتی به خـدا گفت:« خدایـا، مگر تو قول نداده بودی که امـروز به دیـدنم مـی آیی؟»

خدا جواب داد:« بله، ولی من سه بار به خانه ات آمدم و تو هر سه باردر را به رویم بستی!»

                                                    شور عشق

به مجنون کسی گفت:که ای نیک پی!            چه بودت که دیگر نیایی به حی؟

مگر در سرت شور لیلی نماند؟                      خیالت دگر گشت ومیلی نماند؟

چوبشنید بیچاره بگریست راز                        که ای خواجه!دستم زدامن بدار

مراخود دلی دردمنداست ریش                   تونیزم نمک برجراحت مریش

نه دوری دلیل صبوری بود                             که بسیاردوری ضروری بود

بگفت:ای وفادارفرخنده خوی!                    پیامی که داری به لیلی بگوی

بگفتا:مبرنام من پیش دوست                      که حیف است نام من آنجاکه اوست.